19. Międzynarodowy Festiwal Filmowy Etiuda&Anima 2012 23 – 29 listopada 2012 r. Specjalny Złoty Dinozaur dla wybitnego artysty i pedagoga
Paul Bush
19. Międzynarodowy Festiwal Filmowy Etiuda&Anima 2012 23 – 29 listopada 2012 r. Specjalny Złoty Dinozaur dla wybitnego artysty i pedagoga
Paul Bush
Skład Jury Carlo di Carlo (p.o. przew.), Łukasz Borowski, Samira Makhmalbaf Werdykt Grand Prix – Złoty Dinozaur „Sowa”, reż. Marta Karwowska, PWSFTviT, Łódź (Polska) Srebrny Dinozaur „Le souffle court” / „Zadyszka”, reż. Guillaume Legrand, California Institute of the Arts (Francja, USA) Brązowy Dinozaur „Stremt 89”, reż. Anda Puscas, Dragos Dulea, UNATC, Bukareszt (Rumunia) Specjalny Złoty Dinozaur dla najlepszej szkoły filmowej festiwalu Centro de Capacitatión Cinematográfica, Mexico City (Meksyk) Wyróżnienia honorowe „Nazi Goreng”, reż. Nathan Nill, Hamburg Media School (Niemcy) „Resen” / „Smycz”, Eti Tsicko, Tel Aviv University (Izrael) „Święto zmarłych”, reż. Aleksandra Terpińska, WRiTv Uniwersytetu Śląskiego, Katowice (Polska) „Don Sabás”, reż. Juan Manuel Zúñiga, CCC, Mexico City (Meksyk) Wielki (Nie)Doceniony – Nagroda Dyrektora Artystycznego Festiwalu „Rozmowa”, reż. Piotr Sułkowski, PWSFTviT, Łódź (Polska) Nagroda Jury Studenckiego „Nazi Goreng”, reż. Nathan Nill, Hamburg Media School (Niemcy) Nagroda publiczności „Muka”, reż. Kordian Kądziela, WRiTv Uniwersytetu Śląskiego, Katowice (Polska)
Skład Jury
Borivoj Dovniković Bordo – przewodniczący, Alfio Bastiancich, Janusz Korosadowicz, Marta Pajek, Marjut RimminenWerdykt
Grand Prix – Złoty Jabberwocky
„Bydlo”, reż. Patrick Bouchard (Kanada) Srebrny Jabberwocky „Dell’ammazzare il maiale” / „Krótki film o zabijaniu świni”, reż. Simone Massi (Włochy) Brązowy Jabberwocky „Suur maja” / „Duży dom”, reż. Kristjan Holm (Estonia) Specjalny Złoty Jabberwocky dla najlepszej animowanej etiudy studenckiej festiwalu “Velocity” / „Prędkość”, reż. Karolina Glusiec, Royal Collage of Art, Londyn (Wielka Brytania) Wyróżnienia honorowe “Sunny Aftrenoon” / „Słoneczne popołudnie”, reż. Thomas Renoldner (Austria) „Dróżnik”, reż. Piotr Szczepanowicz (Polska)„Le grand ailleurs et le petit ici” / „Małe tutaj, wielkie gdzie indziej”, reż. Michèle Lemieux (Kanada)
„Una furtiva lagrima” / „Ukradkowa łza”, reż. Carlo Vogele (Luksemburg)
Wielki (Nie)Doceniony – Nagroda Dyrektora Artystycznego Festiwalu „Demoni”, reż. Theodore Ushev (Kanada) Nagroda Jury Studenckiego “Oh Willy” / „Och, Willy”, reż. Emma de Swaef, Marc James Roels (Belgia) Nagroda publiczności „Posledný autobus” / „Ostatni autobus”, reż. Martin Snopek, Ivana Laučiková Nagroda DON KICHOTA – Jury Międzynarodowej Federacji Klubów Filmowych FICC – Jury oceniło filmy w konkursie ETIUDA oraz animacje studenckie w konkursie ANIMA „Parvaneh”, reż. Talkhon Hamzavi (Szwajcaria)Oficjalne rozpoczęcie festiwalu
„Krakowska Etiuda&Anima to projekt ściśle autorski, niewiele jest festiwali równie mocno naznaczonych wyrazistym gustem i kompetencją jednej osoby, w tym przypadku Bogusława Zmudzińskiego, twórcy imprezy i jej dyrektora. W tym sensie część konkursowa jest ważnym, ale tylko dodatkiem do obfitego, zazwyczaj zaskakująco oryginalnego programu. W tym roku w 100-lecie urodzin Michelangelo Antonioniego, nad „Rotundą”, gdzie odbywały się projekcje, unosił się duch genialnego hipnotyzera, jak o włoskim mistrzu powiedział kiedyś Alain Resnais. Na otwarcie festiwalu wyświetlono ostatni dokument autorstwa samego Antonioniego – „Spojrzenie”, szczególny filmowy autoportret, który powstał w 2004 roku, 3 lata przed śmiercią reżysera. (…) Mogę jedynie przypuszczać, jaki był zamysł dyrektora festiwalu: aby młodym, na początku ich własnej drogi zawodowej, pokazać spełnionego artystę u jej kresu.” Magdalena Lebecka, Mistrzowie i adepci, „Kino” 2013, nr 1, s. 50. „Szyby na stole animatora piętrzą się warstwa nad warstwą. Pjotr Sapegin stoi tuż obok, szybko zmieniając ustawienia plastelinowych postaci. Rezultatem będą drobne ruchy, widoczne na kolejnych klatkach filmu. W tym wypadku profesjonalizm twórcy nie jest rezultatem skupienia, lecz zręczności, z jaką co kilka sekund animowany troll zmienia pozycję. Pokaz animacji na żywo, który odbył się w trakcie 19. festiwalu Etiuda&Anima, narzucił zaproszonemu gościowi własne reguły. Jednak Sapegin był w swoim żywiole. Opowiem wam jak zrobiliśmy animację zamarzającego jeziora. Używaliśmy śniegu w puszce, więc mieliśmy zaledwie 10 minut na nakręcenie całej sceny. Twórczość innych bohaterów ostatniej E&A również oscyluje między czasochłonną, precyzyjną pracą a kreatywną improwizacją, próbą oddania chaosu wszechświata i czystą zabawą. Wiele z zaprezentowanych na festiwalu filmów cechował monumentalizm. „Tragedia człowieka” (2011) – nad którą Marcell Jankovics pracował ćwierć wieku – to podróż przez historię ludzkości i zarazem przez różne style animacji. Na festiwalu animacji to właśnie alegoria cieszy się największym uznaniem, bowiem autorzy animacji pragną komunikować egzystencjalne w wymowie treści. Świadczy o tym główna nagroda konkursu ANIMA przyznana filmowi „Bydlo” (2012). W tym muzycznym poemacie, teledysku do „Obrazków z wystawy” Modesta Musorgskiego, z błota i ziemi powstaje potężny wół, ciągnący „wóz dziejów”. Pod jego kołami giną antropomorficzne istoty, próbujące wyhamować postęp. Inne popychają go do przodu. Siła filmu Patricka Boucharda bierze się z posępnego patosu, który można odczytać zarówno w kontekście rewolucji październikowej, jak i ludzkiego losu – „człowieczej tragedii”.” Maciej Stasiowski, Archiwiści i demony, „Ekrany” 2013, nr 1, s. 91