Małą azerską rodziną wstrząsa pewien wypadek. Ojciec Samir, matka Fidan i ich osiemnastoletni syn Machmud zdają się być niezależnie myślącymi osobami, jednak niezależność ducha i czynów czasami skutkuje wyobcowaniem, brakiem zrozumienia i współczucia. Rodzinna wycieczka na plażę kończy się inaczej niż planowano.
Reżyseria: Elmar Imanov
Scenariusz: Anar Imanov, Elmar Imanov
Zdjęcia: Berta Valin Escofet, Driss Azhari
Muzyka: Jamal Ali, Firudin Allahverdi
Obsada: Rasim Jafarov, Mirmövsüm Mirzazade, Zülfiyya Qurbanova
Produkcja: COLOR OF MAY
Kraj produkcji: Azerbejdżan, Niemcy, Gruzja
Rok produkcji: 2019
Czas emisji: 92 min.
23 listopada (czwartek) - godz. 20:30
Małopolski Ogród Sztuki - Sala duża
Mieszkający obecnie w Niemczech azerski reżyser, producent i scenarzysta Elmar Imanov zaprezentował swój filmowy debiut w konkursie Bright Future podczas 49. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Rotterdamie. Ten zdobywca Nagrody Krytyków FIPRESCI podczas holenderskiego konkursu opowiada o rozpadzie małej rodziny uwięzionej w mieszkaniu na mieszczańskich przedmieściach stolicy. Ten znakomity film, do którego scenariusz reżyser napisał razem ze swoim bratem Anarem Imanovem, zaczyna się mniej więcej jak typowy dramat rodzinny. Jednak opis małżeńskich kłopotów głównych bohaterów jest tylko pretekstem do omówienia centralnego tematu filmu jakim jest krytyka społeczna. Mniej więcej w połowie filmu pojawia się krytycyzm wobec ekstrawaganckiego stylu życia mieszkańców niegdyś sowieckiego Baku od czasu wejścia Azerbejdżanu na ścieżkę kapitalizmu.
Rozbudowany prolog trwający pierwsze czterdzieści pięć minut „Końca sezonu” skupia się na trojgu ludziach mieszkających pod jednym dachem, a jednak sobie obcych. Tymi trzema osobami są członkowie jednej rodziny, którzy poddali się nieszczęściu i wyobcowaniu, a których łączą jedynie więzy krwi i pragnienie uwolnienia się z więzienia, w którym żyją. Najpierw poznajemy syna Mahmuda (Mir-Movsum Mirzazade), który jako jedyny usiłuje spełnić swoje marzenia wykorzystując do tego zdrowy rozsądek. Nastolatek całymi dniami szuka mieszkania, które pomogłoby mu w długo wyczekiwanym uniezależnieniu się od rodziny. Po drugiej stronie widzimy jednak dysfunkcyjnego patriarchę Samira (Rasim Jafarov), ucieleśnienie ojcowskiego autorytetu i nieobecnego męża, którego ucieczką są opróżniane w sekrecie butelki whisky. Później poznajemy kluczową dla całej historii postać, matkę Fidan (Zulfiyye Qurbanova), której zniknięcie bez śladu wprowadza chaos, imitując ikoniczne i niewytłumaczalne zniknięcie Lei Massari w Przygodzie (The Adventure).
Nieobecność matki i jej potencjalny powrót sprawiają, że ludzie, którzy od dawna lunatykowali, nagle się budzą, co również wydarzyło się w arcydziele Michelangela Antonioni'ego. Jednak mimo tego, że bohaterowie Końca sezonu cierpią na ten sam egzystencjalny bezwład, co bogate włoskie społeczeństwo lat sześćdziesiątych, na którym Antonioni skupiał się przez całą swoją karierę, bracia Imanov dodają to tego obrazu przejście od komunizmu do kapitalizmu. Sami twórcy określili swój film jako reprezentację klimatu niepewności, w którym żyją Azerowie uwięzieni między tradycyjnym społeczeństwem z przeszłości, a domniemaną liberalną nowoczesnością, za sprawą której żyją na wzór zachodni.
