Prezentowany w Cannes portret niemieckiego artysty Anselma Kiefera. Po pamiętnej Pinie Wim Wenders proponuje kolejne immersyjne doświadczenie filmowe, dzięki któremu możemy wkroczyć do świata twórcy i jego dzieł. Fabularyzowane sceny, materiały archiwalne i zrealizowane w 3D ujęcia z gigantycznej pracowni pod Paryżem składają się na obraz człowieka walczącego z piętnem czasów i powojenną zbiorową amnezją.
Urodzony w 1945 roku Anselm Kiefer, uczeń Josepha Beuysa, upomina się w swoich pracach o pamięć trudnej przeszłości Niemiec, podobnie jak Heinrich Böll w literaturze. Wenders wędruje z kamerą po ogromnym terenie we francuskim Barjac – studiu artystycznym, a zarazem ulegającej entropii wystawie. Konstrukcja i rozpad, mit i konkret, świadectwo i zanik – te ambiwalentne fascynacje widać w tworzonych przez Kiefera kilkupiętrowych betonowych wieżach czy podziemnych tunelach. Jednocześnie reżyser pozwala sobie na czuły filmowy gest – spotkanie małego Anselma (w tej roli kuzyn Wendersa) z uznanym artystą.
Reżyseria: Wim Wenders
Obsada: Anselm Kiefer, Daniel Kiefer, Anton Wenders
Muzyka: Leonard Küßner
Produkcja: Karsten Brünig
Kraj produkcji: Niemcy, Włochy, Francja
Rok produkcji: 2023
Czas emisji: 93 min.
25 października 2024 (piątek) - godz. 16:00
Kino Paradox, Kraków, ul. Krupnicza 38
Jeden z najważniejszych współczesnych artystów, zaliczanych do grona klasyków XX wieku. Dorastał w zniszczonym mocno podczas wojny mieście i te obrazy pozostawiły w jego pamięci intensywny ślad. Po maturze studiował prawo i romanistykę na Uniwersytecie we Freiburgu, ale potem przeniósł się na wydział sztuk pięknych we Freiburgu, a później do Karlsruhe. W 1992 r. przeprowadził się do Francji; od 2008 r. mieszka w Paryżu.
Jego twórczość oscyluje w obrębie malarstwa, rzeźby i fotografii. Najczęściej wiązany jest z nurtem Nowego Symbolizmu lub neoekspresjonizmu. Kompozycje Kiefera często składają się z takich materiałów jak słoma, popiół, glina, ołów i szelak. Ogromną rolę w kształtowaniu tematyki jego realizacji artystycznych miały wiersze Paula Celana, a także jego wizja historii nazistowskich Niemiec i trauma Holocaustu, którą Kiefer przepracowywał w większości swoich realizacji. Artysta nie zgadza się na tabuizację niektórych wątków XX-wiecznej historii. Jego prace charakteryzują się przede wszystkim niezachwianą chęcią konfrontacji z mroczną przeszłością własnego narodu. Miał wiele wystaw indywidualnych m.in. w Neue Nationalgalerie w Berlinie, Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku, San Francisco Museum of Modern Art i Muzeum Guggenheima w Bilbao.
Reżyser, producent, fotograf i autor.
Jego twórczość obejmuje filmy fabularne i dokumentalne, wystawy fotograficzne oraz albumy, książki filmowe oraz zbiory tekstów. Ukończył Wyższą Szkołę Filmową i Telewizyjną w Monachium. Zadebiutował w 1971 r. filmem Lęk bramkarza przed rzutem karnym, następnie powstaje trylogia kina drogi Alicja w miastach (1973), Fałszywy ruch (1974) i Z biegiem czasu (1975). Międzynarodową sławę przyniósł mu Amerykański przyjaciel (1977). Od tej pory Wenders pracuje zarówno w Europie, USA jak również w Ameryce Łacińskiej i Azji i zdobywa liczne nagrody na festiwalach na całym świecie: m. in. Złotą Palmę i nagrodę British Academy Film Awards za Paryż, Texas (1984), nagrodę za reżyserię w Cannes za Niebo nad Berlinem (1987), Złotego Lwa w Wenecji za Stan rzeczy (1982) oraz Srebrnego Niedźwiedzia na Berlinale za The MillionDollar Hotel (2000). Jego filmy dokumentalne Buena Vista Social Club (1999), Pina (2011) i Sól ziemi (2014) były nominowane do Oscara. Podczas Berlinale 2015 został wyróżniony nagrodą honorowego Złotego Niedźwiedzia za całokształt pracy twórczej. Jego najnowszy film Perfect Days był prezentowany na festiwalu w Cannes.
