„1000 szkół filmowych i artystycznych zaproszonych do konkursu, 384 zgłoszone etiudy, 68 filmów w konkursie. Czy dzięki nim można z nadzieją myśleć o przyszłości światowego kina?

Rzadko się nadarza okazja, by oglądać etiudy studenckie. Ich życie najczęściej ogranicza się do kameralnych przeglądów i wewnętrznych pokazów w macierzystych uczelniach ich twórców. Tym większe oczekiwanie wobec filmów prezentowanych w ramach jedenastej już Etiudy, zorganizowanej w krakowskim Centrum Kultury „Rotunda”.

Jednak tych, którzy spodziewali się dzieł nowatorskich, penetrujących przestrzenie ludzkiej świadomości nie opisane przez „dorosłe” kino i zaskakujących świeżością formy, spotkało rozczarowanie. W konkursie zabrakło filmów, które znacząco odbiegałyby od głównego nurtu europejskiego kina. Z jednym wyjątkiem żadna spośród 68 etiud nie przełamała filmowych przyzwyczajeń, nie narzuciła odrębnej wrażliwości estetycznej, żadna też nie powaliła na kolana. Ale niesprawiedliwością byłoby uznanie wszystkich za utwory banalne i błahe. Podczas ośmiu projekcji konkursowych zobaczyliśmy kilka filmów intrygujących i dojrzałych. (…)

Tegorocznym laureatem Nagrody Specjalnej – Złotego Dinozaura został Kazimierz Karabasz. Wśród 28 projekcji towarzyszących znalazła się retrospektywa jego twórczości Złożyła się ona na filmowy portret artysty, pokazujący konsekwentną ścieżkę jego twórczego rozwoju i życiowych doświadczeń. Od socrealistycznego w duchu filmu „Jak co dzień”, opowiadającego o warszawskiej kolei podmiejskiej, poprzez arcydzieło polskiego filmu dokumentalnego, czyli „Muzykantów”, poruszający portret pokolenia osiemnastolatków „Na progu” (1965), dotarliśmy do „Widoku w kropli” (1997) oraz najnowszego dzieła Karabasza – filmu „Spotkania”, którego premierowy pokaz odbył się pierwszego dnia festiwalu. (…)

Retrospektywa filmów wybitnego twórcy i pedagoga uzupełniona została pokazem filmów jego wychowanków: Marka Piwowskiego, Krzysztofa Kieślowskiego, Marcela Łozińskiego, Andrzeja Barańskiego, Feliksa Falka, Małgorzaty Szumowskiej i innych. W ten sposób dzieło artystyczne i pedagogiczne zdominowało początek festiwalu. Druga odsłona poświęcona była filmowi o sztuce – przewodniemu motywowi tegorocznej Etiudy.”

Bartosz Staszczyszyn, Święto niespełnione, „Tygodnik Powszechny 2004, nr 49, s. 19.